Her sokağın mimarisi aynı. Bir sokaktaki evlerin ya hepsi köşk havasında, ya da müstakil bahçeli evler tipinde. Birkaç basamak ile evin kapısına geliyorsunuz. Bazı mağazalar bile öyle. Öğlen yemeğini otelin ana caddesi üzerinde, istasyonun karşısındaki bildik bir mekanda, Burger King’de yedik. Oteller bol olduğundan yeme-içme mekanları da bol, ama sundukları çeşitler hep aynı. Bu arada uçaktan indiğimden beri başım ağrıyor ve çok yorgunum.
Mimari dışında ilk gün dikkatimi çeken diğer şeyler arasında insan tipleri var. Gerçi Bahadır beni bu konuda bilgilendirmişti. Hani o bildiğimiz “pembe ciltli” İngilizleri havaalanından öğlen yemeğimi yiyene kadar hiç görmedim. Bol bol Hintli ve Akdeniz/Arap tipli insanlar var. Tek tük sarışın (ki bayanların çoğu sonradan sarışın), renkli gözlü insanlar gördük. Satış elemanlarının pek çoğu yine göçmenler, genelde Hintli, Pakistanlı ya da zenci. Başka dikkat çekici nokta da tabii ki bize göre ters akan trafik! Özellikle de karşıdan karşıya geçerken insan sürekli tereddüte düşüyor. Kırmızı telefon kabinleri, taksileri, iki katlı otobüsleri geçekten özgün. Taksileri de bizim eski siyah kocaman dolmuşlardan. Bu sebeple insana hoş geliyor bu yeni görüntü. Ayrıca Londra’nın havası gerçekten gri...Tam anlamı ile...