Turumuz Pazar sabahı havaalanından karşılanma ile başlayacak. Ancak 14 kişilik turun 7 kişisini oluşturan bizim tayfa, organizasyon içinde organizasyon yaparak farklı bir plan uyguluyor. Canan, Olcay, Fulya, Barış ve Umut Cuma akşamı gelip Cumartesi günü erkenden yola koyularak daha evvel görmedikleri Uzungöl ve Sümela Manastırı’nı da bu vesile ile aradan çıkartmak istiyorlar. Biz de Pazar sabahı sabahın köründe uçağa binmemek için Cumartesi akşamı onlarla buluşmaya karar veriyoruz.

Yoğun bir Cumartesi gezisinin ardından kızları otele bırakmak üzere dönerlerken bizim uçağın Trabzon Havalimanı’na inişini an be an gören Barış ve Umut, bizi alandan almak üzere geri geliyorlar. Kısacık bir ulaşım sonrası Trabzon merkezde kendi ayarladığımız Usta Park Otel’e yerleşiyoruz biz de.

Bir saatlik dinlenmenin ardından lobide buluştuğumuzda öğreniyoruz ki Pazar gününden itibaren rehberliğimizi yapacak arkadaşımız bizim aslında havaalanından değil otelden alınacağımızı bilmemekte. Neyse bu konuda haberleşildikten sonra akşam yemeği yemek üzere dışarı çıkarken otel kapısının önünde “Umut, Umut” diye seslenildiğini farkedip, sesin geldiği yöne dönüyoruz hep birlikte. Bir minibüs içinden yarı beline kadar sarkmış sakallı bir genç “ Umut sen misin ?” diye bizim ekibe bakarak devam ediyor bağırmaya. (Turda eğleneceğimizin ilk işaretini alıyoruz :) ) İçimizden birimiz Umut oduğundan , cevap veriyor Umut. Böylece rehberimizle uzaktan da olsa ilk görsel teması sağlıyoruz. Minibüs uzaklaşırken sesleniyor yine, “grubu havaalanına bırakıyorum, dönüşte buluşalım...” Yolda ilerlerken arıyoruz, bir restoran önermesini istiyoruz. Pek de yakınımızda Fevzi Usta Balıkçısı’nı söylüyor. Biz yemekleri yerken rehberimiz Osman, yanında bir hafta şöförlüğümüzü de yapacak olan Fikret –nam’ı diğer Fiko- da geliyor.

Yemek sonrası bizi yürüme mesafesinde, restoran ile otel arasında kalan Meydan Parkı’ndaki çay bahçesine götürüyorlar. Evlere şenlik ağır abi bir garsonumuz bize unutulmayacak bir akşam yaşatıyor.:)